Hadrián era un neno que peregrinaba dun lugar a outro coa súa familia nunha camioneta cargada de quincallada para venderen nas romarías. Non sabémo-los anos que o rapaz sumaba pero polos seus olliños inocentes, polo seu andar, polos seus pés inquedos...

Todas as noites, antes de durmir, a avoa Concha cóntalles ás súas netas lembranzas da infancia nos anos cincuenta na aldea de Lires, que contrastan coa forma de vida actual: fálalles do mundo rural da época, da nula presenza da tecnoloxía ou das escasas infraestruturas. A través dos recordos da avoa e das preguntas que fan as nenas Ana e Mariña, abórdanse temas como o coñecemento e respecto polas tradicións, a importancia do esforzo, a valoración da lingua galega, a igualdade de xénero, o compañeirismo, a tolerancia, a xustiza, a paz, o coidado do medio ambiente, o fomento da lectura... A avoa sabe que «recordar é volver vivir».

1ª edición.

Xián nacera nunha vila mariñeira e a súa casa estaba preto do mar. Desde o seu cuarto escoitaba o romper das ondas, que o arrolaba para coller o sono. Chegou o día no que tivo que deixar a súa vila e marchar a outro lugar. Outra vila fermosa, con montes e un río que a atravesaba, pero algo lle faltaba para poder durmir: o son do mar.

A Adela xa non lle serven os zapatos de charón, que gardaba nunha caixa de cartón coma un tesouro.
Os zapatos herdaríaos a súa curmá pequena, pero? que podería facer coa caixa de cartón?
Para non a deixar baleira, transformouna nunha fermosa casa que decidiron alugar, logo de moito pensar, un grilo e mais un vagalume.

Os nenos de agora, coma os de sempre, senten degoros por saber cousas que procuran a través dos máis grandes.
Catuxa, de cinco anos, é unha desas rapazas que, en parte pola boa relación que mantén co avó, aprende cada día. El nárralle "contos cativos" que a fan rir. Ten amigos no colexio, pero tamén xoga cos paxaros, coas formigas e coa xirafa de trapo.
Os seus lentes que, nun principio, aparentaban ser un problema para Catuxa, pronto se converteron nun atractivo no que se fixaron os xemelgos Susa e Cibrán.

A autora, da man de Castelao, viaxa a través das letras desde Arxentina ata Galicia? Galiza, como el adoitaba chamarlle e onde elixiu descansar para sempre.
Como peregrinos, imos reparando devagar nos obxectos, persoas, animais, profesións, sentimentos, interrogantes, valores, pinceladas, espazos? cos que Castelao foi tecendo a súa obra literaria, artística e de compromiso coa terra.
Concha Blanco consegue converter este libro nun atraente escaparate que invita os lectores a procurar toda a interesante mercadoría que se garda no seu interior: a vida e a obra de Afonso Daniel Rodríguez Castelao.

Suso é un adolescente que vive tranquilo na súa aldea natal. Ten un grupo de amigos e amigas cos que se divirte. O cura da parroquia tamén comparte con el momentos de lecer. O irmán máis vello preocúpase por el: é un rapaz moi querido; con todo, Suso é protagonista de certas vivencias, envoltas en misterio, que o desacougan ata que o seu xemelgo lle achega a luz necesaria para explicar os acontecementos.